جهت زادآوری تکمیلی در طرح جنگل‌داری لوه

در این بررسی به منظور دسترسی به بهترین روشهای بذرکاری و بذرپاشی بلندمازو جهت زادآوری تکمیلی، 6 روش کاشت شامل بذرکاری بخشی (کپه‌ای spot seeding)، بذرکاری مته‌ای (حفره‌ای dibbling seeding)  بذرکاری پشت بیلی، بذرکاری نواری، بذرپاشی طبیعی، بذرپاشی نواری همراه با خراش و شاهد، مقدار 10 کیلوگرم بذر در قطعات 100 مترمربعی در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی در 4 تکرار طی4 سال انجام شد. صفاتی از قبیل درصد بذرهای سبز شده، زنده مانی و همچنین رشد ارتفاعی و رشد قطر یقه نهالها اندازه‌گیری شد. تجزیه واریانس و آزمون اختلاف بین میانگین ها در مورد صفات ذکر شده انجام شد که نتایج عبارتند از: بین درصد بذرهای سبز شده در روشهای مختلف کاشت اختلاف معنی‌داری در سطح 1% وجود دارد و با توجه به آزمون مقایسه بین میانگین‌ها (Duncan) روش بذرکاری بخشی با 73/88 درصد بذرهای سبز شده بهتر از سایر روشها بوده است. بین درصد زنده مانی بذرهای سبز شده در روشهای مختلف کاشت اختلاف معنی‌دار دیده می‌شود و با مقایسه بین میانگین ها روش بذرکاری بخشی با 67/85 درصد بیشرین درصد زنده مانی را داشته است. بررسی رشد ارتفاعی و رشد قطر یقه نهالها نشان می‌دهد که بین رشد ارتفاعی نهالها در روشهای مختلف کاشت در سطح 1% اختلاف معنی‌داری وجود دارد در حالی که به علت اختلاف جزئی در رشد قطری یقه تفاوتی در بین آنها دیده نمی‌شود و در یک طبقه قرار می‌گیرند. بنابراین با توجه به بررسی صفات مورد نظر، می‌توان روش بذرکاری بخشی‌‌ (کپه‌ای) را به‌عنوان یک روش موفق بذرکاری بلندمازو معرفی نمود.